Από το 1890 περίπου, στο Σκουτέρι, που ήταν το εξωκλήσι, της Ζωοδόχου Πηγής και ο πύργος της Φραγκοκρατίας, εμόναζε ο πατήρ Αγάπιος.
Ο Μοναχός αυτός, διακρινόταν για την ευσέβεια, την εργατικότητα και τη δραστηριότητά του.
Κατά την παραμονή του εκεί, προέβη στην ανέγερση άλλων δύο εξωκλησσιών (Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου και Αγιον Χαράλαμπον), στην κατασκευή κελιών, καθώς επίσης και στον εξωραϊσμό του περιβόλου των Ιερών Ναών.
Ο Μοναχός αυτός, τοποθετήθηκε αργότερα στη Μονή Αγίου Νικολάου Βάθειας και στη συνέχεια στη Παναγίτσα Χαλκίδας. Εξακολούθησε δε το θεάρεστο έργο της ανακαίνισης και ανέγερσης Ιερών Ναών.
- Τον πάτερ Αγάπιο, αφού απεχώρησε απ' τα εξωκλήσια του Σκουντέρι, τον διαδέχτηκε ο Γεώργιος Σουλτάνης (Γερο-Γιώργος).
Αυτός φρόντισε επίσης για τον εξωραϊσμό του χώρου των εκκλησιών, ανήγειρε τον χαμηλό λιθόκτιστο περίβολο και προέβη στην ανόρυξη φρέατος (πηγαδιού), μέσα στον περίβολο των Ναών.
Επίσης ο Γερο-Γιώργας, με λίγα χρήματα που διέθεσε και με προσωπική του εργασία συγκέντρωσε το νερό της πηγής «Αρματσανή» στη Στενή. Έχτισε μια μικρή δεξαμενή από την οποία με κρουνούς έρεε το νερό και έτσι η ύδρευση των κατοίκων και των διαβατών, γινόταν ευκολότερα και ταχύτερα.