Πώς μπορώ να κοιμηθώ;...

Όταν προσπαθώ να βρω τρόπο να εξηγήσω στα παιδιά που πεθαίνουν και θα πεθάνουν στο ΙΡΑΚ, ότι πέθαναν για το καλό τους;

- Όταν υπάρχουν "έξυπνες βόμβες" στα χέρια ανόητων ανθρώπων;

- Όταν βλέπω την Παλαιστίνη, την Κύπρο, την Βοσνία Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Τσετσενία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τόσα άλλα κράτη, να κολυμπούν σ' ένα ωκεανό αίματος, χωρίς ελπίδα σωτηρίας;

- Όταν το επί γης Ειρήνη, αντικαταστάθηκε με το "επί γης αισχύνη".

- Όταν σκέφτομαι ότι "ο Θεός ευλογεί την Αμερική" κατά τον Μπους και "ο Θεός είναι μαζί μας" κατά τον Σαντάμ και ψάχνω εναγώνια να βρω το Θεό της Ειρήνης.

- Όταν σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος κατάντησε να είναι "αναλώσιμο προϊόν" για την εξυπηρέτηση σατανικών σχεδίων των δυνατών -πλην- ανόητων ηγετών;

- Όταν ξέρω ότι κυκλοφορούν ελεύθερα και διαφεντεύουν τις τύχες των ανθρώπων τόσοι πολλοί τρομοκράτες; Μπους, Μπλερ, Αθνάρ, Μπερλουσκόνι; Και εμείς εκτονώνουμε τα απωθημένα μας στον... Ψαραδέλη;

- Όταν σκέφτομαι ότι με τόσο αίμα θα είχαν πνιγεί οι ίδιοι οι δολοφόνοι, αλλά επειδή είναι φελλοί επιπλέουν;

-Όταν το θρόισμα των φύλλων απ' το πέρασμα του αέρα καλύπτεται από τα μακρόσυρτα μοιρολόγια των γυναικών που έχασαν άνδρα και παιδιά, έτσι,... ξαφνικά.

- Όταν με κοιτάζουν πάνω απ' το κρεβάτι του πόνου, δύο ολοστρόγγυλα παιδικά ματάκια, μέσα απ' ένα σακατεμένο από τις βόμβες κορμάκι, γεμάτα απορία, πόνο και παράπονο;

- Όταν είμαι σίγουρος ότι ο πόλεμος αυτός, δε θάναι ο τελευταίος;

...πώς μπορώ να κοιμηθώ;

Μια διαπίστωση...
Οι νόμοι και οι διεθνείς συμφωνίες, μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης. Όπως εκεί, αν πέσει καμιά μύγα ή κανένα κουνουπάκι πιάνεται, ενώ αν πέσει σφήκα ή μέλισσα, τον σχίζει και φεύγει, έτσι και στους νόμους και συμφωνίες. Αν πέσει στη λαβίδα τους κανένας φτωχός ή μικρό και αδύναμο κράτος, πιάνεται και πληρώνει τις συνέπειες. Ενώ αν πέσει κάποιος πλούσιος ή ισχυρός ή κάποια υπερδύναμη, τσακίζει τα πλαίσια του νόμου ή συμφωνίας και προχωρεί ελεύθερα.

Ένα αίνιγμα...
Κάποιοι εκσυγχρονιστές, προοδευτικοί, μοντέρνοι, με σπουδές εις Ευρωαμερικάνικα πανεπιστήμια, οι οποίοι θεώρησαν χρέος τους και επιτακτική ανάγκη να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους, και να βγάλουν από τον πρωτογονισμό την πατρίδα τους, εξευρωπαΐζοντας τους "Ιθαγενείς", άρχισαν να επιδίδονται στην προσφιλή τους ενασχόληση, κοροϊδεύοντας τις τακτικές του Ιράκ, που στα σχολεία και σε πολύ τρυφερή ηλικία μαθαίνουν να υπεραγαπούν τον Σαντάμ και να μισούν (άκουσον, άκουσον) τους Αμερικανούς.

Τους κατηγορούν για άκριτο εθνικισμό, θρησκευτικό φανατισμό, καθυστέρηση, μεσαιωνισμό, κι όλες αυτές τις αηδίες που ακούμε τα τελευταία χρόνια από τα ρουφιανοπαράθυρα της τηλεόρασης.

- Ευτυχώς όμως, είναι πολύ λιγότεροι από κείνους που θέλουν στην "πυρά" όσους κάνουν το σταυρό τους και ανάβουν κάπου-κάπου κανένα κεράκι.

- Ευτυχώς όμως είναι πολύ λιγότεροι, απ' αυτούς που κάποτε θέλησαν να "ξεσκίσουν στη κυριολεξία κάποιους απλοϊκούς ανθρώπους που ήθελαν την ελληνική σημαία να τη κρατούν ελληνικά χέρια.

- Ευτυχώς όμως είναι πολύ λιγότεροι απ' αυτούς που για να αποδείξουν ότι οι Έλληνες είναι πολύ χειρότεροι από τους αλλοδαπούς, ανατρέχουν στα ποινικά μητρώα, από καταβολής ελληνικού κράτους.

- Ευτυχώς όμως είναι πολύ λιγότεροι απ' αυτούς που θεωρούν αιμοδιψή τέρατα κάτι γεροντάκια που προμηθεύτηκαν κάποιο δίκαννο για αυτοπροστασία, ειδικά όταν τα σπίτια τους είναι σε απομονωμένα σημεία.

- Θα μπορούσα να πω πολλά "ευτυχώς" και στο τέλος να καταλήξουμε να είμαστε όλοι ευτυχείς, αλλά ας μπούμε στο αίνιγμα.

"Τι είναι καλύτερο λοιπόν. Να αγαπάς την πατρίδα σου και την ηγεσία της και να μισείς τους εχθρούς σου ή να αγαπάς τους εχθρούς σου και να μισείς την πατρίδα σου και τους συμπατριώτες σου;"

Μια συμβουλή
Οι νέοι ξεχύθηκαν στους δρόμους, διαδηλώνοντας κατά του πολέμου στο Ιράκ. Αυτό μας γεμίζει ελπίδες για το αύριο του κόσμου.

Όχι μόνο επειδή έδειξαν τις διαθέσεις τους αλλά επειδή, η συμμετοχή ήταν αθρόα, αυθόρμητη, χωρίς κομματικούς καταναγκασμούς και επιδιώξεις για είσπραξη μεγαλύτερου κομματιού της πίτας, που όλοι οι κομματικοί σχηματισμοί εποφθαλμιούν και αντιπροσωπεύει πόσο περισσότερο επιθυμεί και προσφέρει στην υπόθεση Ειρήνη, Ελευθερία, ποιότητα ζωής.

Μου θυμίζει την εποχή του 1-1-4 των μαθητικών χρόνων και του "ψωμί-παιδεία-ελευθερία" των πρώτων μεταφοιτητικών χρόνων.

- Έτσι τότε και μεις απλά, αυθόρμητα με θάρρος πίστη και κυρίως πιστεύοντας σ' αυτά που λέγαμε και διεκδικούσαμε.

- Όμως ποιο το αποτέλεσμα; Γεννήσαμε ένα πολιτικό κόσμο, που σ' όλο το φάσμα, έχει υιοθετήσει τη διαπλοκή, τη διπροσωπία, τη διγλωσσία και τον καρεκλοκενταυρισμό.

...Οι σημερινοί νέοι λένε ότι είναι πολύ πιο έξυπνοι. Γι' αυτό να προσέξουν ώστε να μη γίνουν θεραπαινίδες των κομμάτων και έχουμε τα ίδια αποτελέσματα, ώστε να μπορούμε να οραματιστούμε ένα μέλλον, ανθρώπινο, δίκαιο έτσι που ο παράγων "άνθρωπος" να κρατά τα ηνία των εξελίξεων και της προόδου και να μην τα παραδίδει σε "καριερίστες" πολιτικούς που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα οδηγήσει το άρμα σε λάθος ατραπούς αρκεί να εξυπηρετείται το δικό τους συμφέρον.

Κρατάτε τις ιδέες σας και αξιοποιείστε το δυναμισμό σας όταν εσείς κρίνετε ότι πρέπει και μην επιτρέπεται να σας παρασύρουν οι... πονηροί πολιτευτές.