Πόλεμος: Μια βαριά και θανατηφόρος αρρώστεια

...ως έρις εκ τε θεών εκ τ' ανθρώπων απόλοιτο, και χόλος, ος τ' εφέηκε πολύφρονα περ χαλεπήναι, ος τε πολύ γλυκίων μέλιτος καταλειβομένοιο ανδρών εν στήθεσι αέξεται η ύτε καπνός: (Ιλιάς Σ. 107-110).

...Μακάρι η φιλονικία να χανόταν από τους Θεούς και από τους ανθρώπους, καθώς και η οργή που και τον συνετό σπρώχνει να φέρεται άσχημα, και πολύ πιο γλυκειά από το μέλι που στάζει, φουντώνει σαν καπνός στα στήθη των ανδρών...

Λόγια που βάζει στο στόμα του μυθικού ήρωα ο μεγαλύτερος ποιητής των αιώνων και όλης της ανθρωποτητας, ο θείος, όπως αποκαλείται Όμηρος. Βαθυστόχαστα σοφά και αξεπέραστα από τον "πανδαμάτορα" χρόνο.

Η φιλονικία είναι μια βαρειά και θανατηφόρα αρρώστια της εποχής μας και γενικά κάθε εποχής. Τυφλώνει κυριολεκτικά τον άνθρωπο. Τον αποπροσανατολίζει. Του δημιουργεί βάρβαρα και εγκληματικά συναισθήματα. Ακόμη και το ώριμο και μυαλωμένο άτομο το κάνει να φέρεται άσχημα. Να γίνεται δολοφόνος.

Σαν τοξικομανής αισθάνεται κατά την διάπραξη της άφρονης πράξης του, που είναι απόρροια του θυμού του. Τον κάμνει άγριο ζώο της ζούγκλας. Αποθηριώνει όλη την ύπαρξή του.

Πολύ σωστά, χρόνια αργότερα, ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος χαρακτηρίζοντας το ταπεινωτικό αυτό συναίσθημα λέγει ότι... η θηριώδης οργή είναι για τα κτήνη μόνο... Και μοιάζει πραγματικά κτηνώδης.

Δεν είναι ανάγκη να πάμε μακρυά, ούτε στις δολοφονίες των εγκληματιών πολέμου της Χιτλερικής Γερμανίας, ούτε στον βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ, που έληξε προ δεκαετίας περίπου (1975). Σύγχρονα γεγονότα τρομοκρατίας και συρράξεις κρατών επιβεβαιώνουν "του λόγου το αληθές".

Φανατισμένα ανήλικα παιδιά, στέλνονται από το θρησκευτικό καθεστώς της Τεχεράνης στον πόλεμο με το Ιράκ. Τα δύστυχα παιδιά πέφτουν θύματα του εξοντωτικού αυτού πολέμου, κομματιάζοντας από τις νάρκες ή πολτοποιούνται από τις ερπύστριες των τανκς. Φυσικά και οι δύο πλευρές δεν είναι φειδωλές στην πραγμάτωση φρικιαστικών περιπτώσεων έργων τέχνης.

Δύο Μουσουλμανικά κράτη αλληλοσπαράσσονται. Το ίδιο σχεδόν ισχύει, εσωτερικός αυτός ο σπαραγμός, με την ενεργό συμμετοχή των δύο υπερδυνάμεων, των ΗΠΑ και ΕΣΣΔ, στον Λίβανο, το Αφγανιστάν και τη Νικαράγουα. Βέβαια η παραφροσύνη του πολέμου έχει τρομερή επέκταση και διεξάγεται σε πολλή μεγαλύτερη κλίμακα.

Ο Μωαμεθανισμός χαρακτηρίζεται ως "η θρησκεία του ξίφους". Η εντυπωσιακή του επέκταση στηρίχθηκε πάνω στην διακήρυξη του κορανίου ότι... το ξίφος είναι το κλειδί του παραδείσου και της κολάσεως, όλοι εκείνοι που θα τραβήξουν το σπαθί τους για την πίστη, θα ανταμειφθούν και κάθε σταγόνα αίματος, κάθε στέρησή τους και κάθε κίνδυνος, σημειώνεται στον ουρανό για να ανταμειφθεί καλύτερα από οποιαδήποτε νηστεία ή προσευχή...

Και το Ευαγγέλιο!!! Σταχυολογούμε ελάχιστες φράσεις από τις πολλές που θέμα τους έχουν την ειρήνη... Ειρήνη αφίημι υμίν, ειρήνη την εμήν δίδωμι υμίν. (Ιωάν. 14, 27).

Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται. (Ματθ. 5,9).

Ειρήνην διώκετε μετά πάντων (Εβρ. 12,14).

Ειρηνεύετε εν εαυτοίς (Α΄ Θεσσ. 5,13).

Ήλθεν ο Ιησούς και έστη εις το μέσον, και λέγει αυτοίς. Ειρήνη υμίν (Ιωάν. 20,19).

Ο θέλων ζωήν αγαπάν και ιδείν ημέρας αγαθάς... ζητησάτω ειρήνην και διωξάτω αυτήν (Α΄ Πετρ. 3,10-11) κλπ.

Αρνητές του Ευαγγελίου οι πολεμοχαρείς από τους χριστιανούς οι οποίοι σε τίποτε δεν διαφέρουν από τους αλλόθρησκους ή γενικά τους άθεους ή αδιάφορους.

Είναι δυνατόν όμως να παρεξηγηθεί κάποιος απολυτοποιώντας τις παραπάνω διακηρύξεις και να κατηγορηθεί ως υπερβολικός. Και όχι μόνο υπερβολικός, αλλά ολεθρίως αφελής. Ας αφήσουμε όμως τον μεγάλο θεολόγο και φιλόσοφο, ιερό Αυγουστίνο να κλείσει τις λίγες αυτές γραμμές, που αποδέχεται πλήρως και ο συγγραφέας του μικρού αυτού άρθρου:... Οι αμυντικοί πόλεμοι είναι οι μόνοι δίκαιοι και νόμιμοι, και μόνο σ' αυτούς μπορεί να επιτραπεί στον στρατιώτη να σκοτώσει, όταν δεν μπορεί διαφορετικά να προστατέψει την πατρίδα και τ΄ αδέρφια του...
ΝΙΚ. ΣΤΕΦΑΝΗΣ
Καθηγητής Καθενών