Λέξεις και Φράσεις παροιμιώδεις

Αλλος πλήρωσε τη νύφη
Στην παλιά Αθήνα του 1843, επρόκειτο να συγγενέψουν με γάμο δύο αρχοντικές οικογένειες: Του Γιώργη Φλαμή και του Σωτήρη Ταλιάνη. Ο Φλαμής είχε το κορίτσι και ο Ταλιάνης το αγόρι. Η εκκλησία, που θα γινόταν το μυστήριο, ήταν η Αγία Ειρήνη της Πλάκας. Η ώρα του γάμου είχε φτάσει και στην εκκλησία συγκεντρώθηκαν ο γαμπρός, οι συγγενείς και οι φίλοι τους. Μόνο η νύφη έλειπε. Τι είχε συμβεί; Απλούστατα. Η κοπέλα, που δεν αγαπούσε το νεαρό Ταλιάνη, προτίμησε ν' ακολουθήσει τον εκλεκτό της καρδιάς της, που της πρότεινε να την απαγάγει. Ο γαμπρός, άναψε από την προσβολή, κυνήγησε την άπιστη να τη σκοτώσει, αλλά δεν κατόρθωσε να την ανακαλύψει. Γύρισε στο σπίτι του παρ' ολίγο πεθερού του και του ζήτησε τα δώρα που είχε κάνει στην κόρη του. Κάποιος όρος όμως στο προικοσύμφωνο έλεγε πως οτιδήποτε κι αν συνέβαινε προ ή μετά το γάμο μεταξύ γαμπρού και νύφης "δε θα ξαναρχούτο τση καντοχή ουδενός οι μπλούσιες πραμάτιες και τα τζοβαϊρια όπου αναταλλάξασι οι ερρεβωνιασμένοι". Φαίνεται, δηηλαδή, ότι ο πονηρός γερο-Φλαμής ήξερε από πριν, τι επρόκειτο να συμβεί γι αυτό έβαλε εκείνο τον όρο. Κι έτσι πλήρωσε ο φουκαράς ο Ταλιάνης τα δώρα του άλλου. Από τότε οι παλιοί Αθηναίοι, όταν γινόταν καμιά αδικία σε βάρος κάποιου, έλεγαν ότι "άλλος πλήρωσε τη νύφη".

Έγινε Πουλόπουλος
Ένα από τα μεγαλύτερα καταστήματα της οδού Αιόλου (δίπλα στην Εθνική Τράπεζα) ήταν και το κατάστημα του Πουλόπουλου (Πιλ-Πουλ), που πουλούσε καπέλα (πίλους). Κάποτε όμως έπαθε οικονομικό "κραχ" και έκλεισε. Τότε οι πιστωτές που τον κυνηγούσαν να τον βρουν, αλλά αυτός είχε γίνει... Πουλόπουλος, το είχε σκάσει. Έτσι το Πουλόπουλος πήρε την έννοια του ανθρώπου που το έσκασε ύστερα από χρεωκοπία.

Γαλαζοαίματος
Η λέξη - έκφραση προέρχεται από την Ισπανία και μάλιστα την εποχή που η χώρα είχε καταληφθεί από τους Αραβες (Μαύρους). Κάτω από την επιδερμίδα των Ισπανών και ειδικότερα των ευγενών με την περιποιημένη (πλυμένη) και κατάλευκη επιδερμίδα, διακρινόντουσαν οι αρτηρίες, που το χρώμα τους παρουσιάζεται κυανούν-γαλάζιο. Κάτω, όμως, από τη μελαψή και βρώμικη επιδερμίδα των Αράβων πολεμιστών, οι αρτηρίες τους δε διακρίνονται. Για το λόγο αυτό, οι ευγενείς Ισπανοί και στη συνέχεια κάθε ευγενής, απεκλήθησαν (κυανόαιμοι) "γαλαζοαίματοι - γαλαζόαιμοι".