Το πιο πολυσυζητημένο θέμα στις μέρες μας είναι το θέμα της ειρήνης. Θέμα το οποίο λίγο ως πολύ απασχόλησε τον άνθρωπο από της νηπιακής του παρουσίασης πάνω στον πλανήτη.

Απ' τη στιγμή όπως αναφέρει η Π. Διαθήκη, η ειρήνη ανάμεσα στα δυο αδέλφια τον Αβελ και τον Κάιν έπαψε να υπάρχει. Ο γνωστός μας Λόρδος Βύρων στο έργο του "Κάιν" βάζει τα εξής τρομερά λόγια στο στόμα του αδελφοκτόνου, μόλις είδε το νεκρό αδελφό του. "Ο θάνατος ήλθε στον κόσμο". Από χέρι αδελφικό το πρώτο αίμα που ήπιε λαίμαργα το χώμα. Μεταξύ αδελφών η πρώτη πολεμική σύρραξη. Στη σκηνή της ανθρωπότητας αρχίζει η πρώτη μακάβρια πράξη. Από τότε άρχισε να δολοφονείται η ειρήνη.

Όπως λέγει ο Αριστοφάνης στο θαυμάσιο έργο του "Ειρήνη", ο Πόλεμος είχε γκρεμίσει την Ειρήνη σε βαθιά σπηλιά, αφού έριξε από πάνω πολλές πέτρες, ετοίμασε μεγάλο γουδί, για να συντρίψει μέσα σ' αυτό τις πόλεις. Αίσια έκβαση υπάρχει στο άλλο περίφημο έργο του "Λυσιστράτη". Η ομώνυμη ηρωίδα επινοεί πρωτότυπο και αποτελεσματικό τρόπο για την επικράτηση της ειρήνης κατά τον πελοποννησιακό πόλεμο. Συγκαλεί συγκέντρωση γυναικών από την Πελοπόννησο, Βοιωτία και Αθήνα, και τις πείθει να ορκισθούν ότι θα διακόψουν κάθε συζυγική σχέση με τους άνδρες τους, μέχρις ότου παύσουν να πολεμούν. Και στη Σπάρτη είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, με πρωταγωνίστρια την Σπαρτιάτισσα Λαμπετού, η οποία είχε συνεννοηθεί με την Λυσιστράτη.

Το φοβερό του πολέμου το είχε καταλάβει και ο "πατέρας της ιστορίας" Ηρόδοτος... "Δεν υπάρχει άνθρωπος, τονίζει, τόσο ανόητος, που να προτιμάει τον πόλεμο από την ειρήνη^ διότι κατά την ειρήνη τα παιδιά τους γονείς τους θάβουν, ενώ κατά τον πόλεμο οι γονείς τα παιδιά τους".

Και το αίμα συνεχίζει να χύνεται ασταμάτητα. Σε διάστημα άνω των 3.500 ετών, από την εποχή του Μωυσή μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι των ονομαζόμενων πολιτισμένων κρατών πέρασαν χρόνια ειρηνικά, όπως υπολογίζεται, μόνο 375.

Πολλές φορές κοινωνικές αδικίες οπλίζουν χέρια εκδικητικά. Ο Σόλων ο Αθηναίος ισχυρίζεται ότι "η ίση μεταχείριση δεν οδηγεί σε διαμάχες". Ο Αγιος της Εκκλησίας Ισίδωρος ο Πηλιουσιώτης γράφει στις περίφημες επιστολές του... "Η Ειρήνη, που είναι αχώριστα ενωμένη με τη δικαιοσύνη είναι θείο πράγμα... Όμως δεν θα μπορούσα να ονομάσω ειρήνη αυτή που δεν έχει στόλισμά της τη δικαιοσύνη. Αν λοιπόν η ειρήνη συνδεθεί με τη δικαιοσύνη, θα ονομαστεί πράγματι ειρήνη".

Νοσταλγία ειρήνης είχαν οι άνθρωποι ανέκαθεν. Ο "από σκηνής φιλόσοφος", μεγάλος τραγικός ποιητής Ευριπίδης, σε απόσπασμα από τον "Κρεσφόντη", που διασώζει ο Στοβαίος, αναφωνεί... "Ω Ειρήνη που είσαι παρά πολύ ωραία θεά και φέρνεις πλούτη πολλά και μεγάλα, γιατί τόσο πολύ καθυστερείς να έρθεις στη γη; Φοβάμαι μη με προφθάσουν τα βάσανα των γηρατειών και δεν προλάβω ν' αντικρίσω την χαριτωμένη ώρα σου...".

Τονίζει δε και σύγχρονος συγγραφέας, ο μητροπολίτης Νικαίας Γεώργιος, στο βιβλίο του "Φως ταιας τρίβοις μου" "...Τι να πούμε για την ειρήνη; Μια ματιά γύρω μας φθάνει για να μας δείξει πόσο εστοίχισε στην ανθρωπότητα η έλλειψή της. Ερείπια και τάφοι και σταυροί και αίματα και δάκρυα και ερήμωση και αληθινή κόλαση. Μανία ολέθρου και αλληλοκαταστροφής. Εκατομμύρια ανθρώπων πέθαναν. Εκατομμύρια αναπήρων χύνουν μαύρο δάκρυ. Δισεκατομμύρια δολάρια εδαπανήθηκαν... Και σήμερα μιλάμε για ειρήνη. Και συγκροτούμε "διασκέψεις κορυφής", και ελπίζουμε και απατόμεθα με την προσδοκία αυτή, όπως και στην εποχή του Ιερεμία, που έλεγαν:... Ειρήνη, ειρήνη. Και πού έστιν ειρήνη;... Αλήθεια, που είναι η ειρήνη; Εδώ ακούονται μηχανές^ εδώ χτίζονται εργοστάσια^ εδώ κατασκευάζονται νέα όπλα θανάτου. Και ζούμε διαρκώς με τον εφιάλτη. Και ενώ η Εκκλησία εύχεται "υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου" οι μεγάλοι - αλλοίμονον - απειλούν και εξοπλίζονται...".

Ένας Δάντης θα μπορούσε να περιγράψει την καταστροφική κόλαση που απεργάζονται αρρωστημένοι εγκέφαλοι με τα όπλα θανάτου. Τις υδρογονοβόμβες τους, τις βόμβες νετρονίου, τα χημικά - μικροβιολογικά εργοστάσια, τους ανωτέρας τεχνολογίας πυραύλους Κρουζ και Ες-Ες 20, τα διαστημικά όπλα που κατόρθωσε να περιγράψει με τόσο μεγάλη προφητική σαφήνεια στην "Αποκάλυψη" του ο Ευαγγελιστής Ιωάννης.

Ο Λόρδος Βύρων αναφέρει ότι "...ο πόλεμος είναι συμπόσιο γυπών κι αφανισμός ανθρώπινων υπάρξεων..." Ναι!!! Φρικιαστική είναι η εικόνα σαρκοβόρων πτηνών να πετούν και να τρώγουν από τις σάπιες σάρκες συμπατριωτών μας, κατά την Μικρασιατική καταστροφή, όπως την είδα σε γνωστή εγκυκλοπαίδεια. Γιατί ο πόλεμος όπως λέγει και ο πρώτος επιστήμων ιστορικός Θουκυδίδης (Βιβλ. Γ΄παρ. 82-84)... "γίνεται δάσκαλος της βίας και του εγκλήματος, εξαγριώνει, και εξομοιώνει τις ψυχικές διαθέσεις των ανθρώπων με το πολεμικό περιβάλλον".

Βέβαια αποφθέγγεται ο Γερμανός φιλόσοφος Λάιμπνιτς "Η κατάργηση της ειρήνης και η εμπέδωση της ειρήνης στην κόσμο αποτελούν δύο από τα ανώτερα ιδανικά, προς τα οποία η ανθρωπότητα οφείλει ν' αποβλέπει". Γιατί όπως ισχυρίζεται και ο αρχαίος ποιητής της νέας κωμωδίας Μένανδρος "....Η ειρήνη δίνει ψωμί στο γεωργό ακόμα κι αν βρίσκεται ανάμεσα στα βράχια, αντίθετα ο πόλεμος του φέρνει δυστυχία, κι αν ακόμα βρίσκεται στον πιο πλούσιο κάμπο...".

Τη μηδαμινή και μάταιη αξία των πολεμικών συγκρούσεων είχε αντιληφθεί και ο Αμερικανός στρατηγός και κατόπιν πρόεδρος, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, που η εμπειρία του από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και άλλους πολέμους ήταν μεγάλη... "Ο πόλεμος, λέγει, είναι η πιο ηλίθια, η πιο τραγική απ' όλες τις ανθρώπινες περιπέτειες. Είναι ηλίθια, γιατί επιλύει ελάχιστα προβλήματα για πολύ καιρό^ τραγική δε εξαιτίας της μεγάλης καταστροφής σε ανθρώπινες ζωές, σε πολιτισμό, σε πλούτο...".

Και κάτι ως προς το ρόλο της εκπαιδευτικής πράξης που επεσήμανε ο καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής Ιωαννίνων Φάνης Κακριδής σε άρθρο του στο "Βήμα": "...Ιδιαιτέρως το μάθημα των Θρησκευτικών να συμβάλει μεγάλως στην παιδαγωγική της ειρήνης. Κάτι ανάλογο είχε τονίσει επίσημης και ο Γάλλος νομπελίστας της λογοτεχνίας Ανατόλ Φρανς: "..Ο παιδαγωγός πρέπει να μαθαίνει στο παιδί ν' αγαπάει δύο πράγματα, την ειρήνη και τη δουλειά και να μισεί ένα πράγμα: τον πόλεμο". Ο δε καθηγητής και διδάκτωρ της Θεολογίας Κωνστ. Γρηγοριάδης στη "Χριστιανική Ηθική" τονίζει: "...Η τρομακτική εμπειρία των τελευταίων πολέμων είναι ανάγκη να χρησιμοποιείται στη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων... Η φροντίδα για την επικράτηση της ειρήνης πρέπει να αρχίζει από την καρδιά του κάθε ανθρώπου... Ο κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα ο χριστιανός πρέπει να πιστεύει ότι είναι κατορθωτή η επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι ουδέτερο ανάμεσα στην ειρήνη και τον πόλεμο, όπως το ίδιο ακριβώς ισχύει για το καλό και το κακό. Η ειρήνη δεν είναι ένα ξεκούρασμα των ανθρώπων μεταξύ δυο πολέμων... Χρειάζεται να ανεχόμαστε εκείνους που διαφωνούν μαζί μας και να μην προβάλουμε πρώτα τις διαφωνίες μας, αλλά τα σημεία που μας ενώνουν...".

Έχει υπολογισθεί από το "Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη", που εδρεύει στη Στοκχόλμη και χρηματοδοτείται από τη Σουηδική κυβέρνηση, ότι το 1982 κάθε λεπτό κατά μέσον όρον ξοδευόντουσαν 1.400.000 δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες. Ο διεθνής λοιπόν μιλιταρισμός στην πιο στυγνή αποθέωσή του. Η απαίσια κούρσα των εξοπλισμών όπως αναφέρεται από έγκυρους οργανισμούς κάθε χρόνο αυξάνει κατά αριθμητική πρόοδο. Και γίνεται εγκληματικό, όταν λάβουμε υπόψη μας ανακοίνωση της "Γιούνισεφ" πριν 2,5 χρόνια ότι: "Κάθε τρεις ημέρες πεθαίνουν τόσα μικρά παιδιά από υποσιτισμό, αφυδάτωση και ασθένειες, που είναι δυνατόν να θεραπευθούν όσα περίπου άτομα βρήκαν το θάνατο με την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι". Χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί για τις λιμοκτονούσες χώρες τις Αφρικής, όπως ανέφεραν σχετικές ειδήσεις... της Ραδιοφωνίας - Τηλεόρασης καθώς και του τύπου, χρησιμοποιήθηκαν για αγορές όπλων και ειδών πολυτελείας, από τις αρχές των χωρών αυτών. Εφιαλτική η εικόνα απ' αυτές τις περιοχές, μικρού άταφου παιδιού, με πρησμένο σώμα από την ασιτία, ενώ οι μύγες πάνω στο σώμα του είχαν στήσει τον απαίσιο χορό τους, όπως το είχε παρουσιάσει η ΕΡΤ σε κάποιο δελτίο ειδήσεων. Περισσότερο του ενός τρίτου της ανθρωπότητας να πεινάει και τα άλλα δύο τρία ή να τρώνε πολύ ή να τρέχουν στα ινστιτούτα αδυνατίσματος για να χάσουν περιττά κιλά για να επαναληφθεί το Αγιογραφικό χωρίο "...ος μεν πεινά, ος δε μεθύει" (Α΄Κορ. 21). Μόνο στη Χιροσίμα οι νεκροί που βρήκαν ακαριαίο θάνατο ανέρχονται σε 200.000-250.000 άτομα περίπου, εκτός εκείνων που πεθαίνουν από τότε από λευχαιμία, άλλες μορφές καρκίνου και άλλων ασθενειών, καθώς και αθώα παιδιά που γεννήθηκαν με ελαττώματα εξαιτίας της ατομικής βόμβας. Πάνω από 150 τοπικοί πόλεμοι από της λήξεως του Β΄ Παγκοσμίου πόλεμου έχουν συμβεί, και υπέρ τα 20.000.000 θύματα, εκτός των αγνοούμενων και των αναπήρων.

Με τα χρήματα που στοιχίζει ένα καταδιωκτικό πολεμικό σκάφος θα μπορούσαμε να αγοράσουμε (3.000) τρεις χιλιάδες διαμερίσματα για να εγκαταστήσουμε ισάριθμες άστεγες οικογένειες. Με τα έξοδα ενός βομβαρδιστικού αεροπλάνου θα μπορούσαμε να χτίσουμε (200) διακόσια Γυμνάσια, με όλα τα σύγχρονα μέσα για την άνετη μόρφωση των παιδιών. Ένας σύγχρονος διηπειρωτικός πύραυλος στοιχίζει τέτοιο αστρονομικό ποσό χρημάτων που θα λύνονταν πολλά οικονομικά προβλήματα λειτουργίας πανεπιστημίων της μορφωτικής κλάσεως των καλύτερων της Ευρώπης. Κράτη σαν το Πακιστάν και την Τουρκία που η επιστημονική τεχνολογία δεν είναι ικανή να φτιάξει ένα ρολόι ξυπνητήρι, και όμως αγωνίζονται να φτιάξουν δικά τους ατομικά και άλλα καταστροφικά όπλα. Η παραφροσύνη λοιπόν σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια.

Δυστυχώς στο εμπόριο του θανάτου έχει μπλεχθεί και η Ελλάδα. Όπως γράφει το τελευταίο φύλλο της "Χριστιανικής" της 5ης Ιουνίου 1986 "...Η ελληνική βιομηχανία όπλων (ΕΒΟ) ανθεί. Το 1985 πραγματοποίησε καθαρά κέρδη 286 εκατομμύρια (286.000.000) και πωλήσεις 7,5 δισεκατομμύρια από τις οποίες 52,5% στο εξωτερικό. Σύντομα μάλιστα η ΕΒΟ θα γίνει μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές βιομηχανίες της Ευρώπης. Η ποιότητα δεν των προϊόντων της είναι αρίστη...". "Δεν μπορούμε παρά να χαρακτηρίσουμε θετική την πρωτοβουλία των έξι όπως και τη μονομερή δυστυχώς, κατάπαυση των πυρηνικών δομικών από τη Σοβιετική Ένωση, ανεξάρτητα για τους λόγους για τους οποίους έγινε. Δεν είναι δυνατόν να μην ανησυχήσουμε από τα πρόσφατα γεγονότα της Σύρτης, σχεδόν "ante portas" στη γειτονιά μας. Οι ξένες βάσεις στον ελλαδικό χώρο δεν έχουν "ξηλωθεί" ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι το 1988 θα οριστικοποιηθεί η απομάκρυνσή τους, ενώ τα απύραυλα και αποπυρηνικοποιημένα Βαλκάνια θα γίνουν πραγματικότητα, και η Μεσόγειος θάλασσα, θάλασσα ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών.

Δεν είναι αστείο ότι τα σημερινά πυρηνικά όπλα είναι 2 δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα των βομβών της Χιροσίμα - Ναγκασάκι. Ο κάθε κάτοικος της γης έχει εξασφαλίσει μια ποσότητα τρινιτροτολουόλης (της γνωστής με τα αρχικά ΤΝΤ) μερικών τόνων, ενώ 30 γραμμάρια είναι αρκετά να τον εξοντώσουν. Δεν είναι λοιπόν ουτοπία τα λόγια του μεγαλύτερου φυσικομαθηματικού Αλμπερτ Αϊνστάιν, που, όταν ρωτήθηκε, πριν 30 περίπου χρόνια με ποια όπλα θα γίνει ο Γ΄παγκόσμιος πόλεμος, απάντησε: Για το γ΄ δεν ξέρω, αλλά ο δ΄ είναι βέβαιο ότι θα γίνει με τα ρόπαλα"... εμείς ξέρουμε με τι θα γίνει! Έχουμε εξασφαλίσει χιλιάδες φορές ένα σίγουρο φρικτό και ακαριαίο θάνατο... "Έχουμε πια εξελιχθεί, έχουμε βόμβες νετρονίου..." όπως ειρωνικά έλεγε κάποιο τραγούδι, πριν μερικά χρόνια. Μια βόμβα ενός μεγατόνου, αστείο πράγμα εμπρός στις βόμβες αρκετών μεγατόνων, να πέσει στην Αθήνα, όλη η Αττική θα τυλιχθεί στις φλόγες, και η ραδιενεργός σκόνη θα κάνει ακατοίκητη την Ελλάδα με ακτίνα μέχρι τη Θράκη.

Και θα ήθελα να τελειώσω με δυο θεόπνευστες επικλήσεις. Η μια από τον αγωνιστική για τα δικαιώματα των ομόχρωμων του Νοτιοαφρικανό Αγγλικανό Επίσκοπο, τιμημένο με το Νόμπελ Ειρήνης Desmond Tutu, που είναι μια προτροπή και μετοχή στον αγώνα... "Δεν θέλουμε τη βία, δεν θέλουμε ούτε το θάνατο ούτε την καταστροφή. Θέλουμε την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την τάξη. Είμαστε άνθρωποι και εσείς είσαστε το ίδιο. Σας παρακαλώ, στο όνομα του θεού, μη μας σπρώχνετε στην απελπισία..." και με τον οραματισμό, τον πιο γλυκό οραματισμό, τη χρυσή ελπίδα, που δεν μπορεί άλλος παρά το πνεύμα του θεού να εμπνευσθεί, πριν χιλιάδες χρόνια κάπου εκεί που σήμερα απειλείται η διεθνής ειρήνη και καταπατούνται από τον διεθνή πολεμοχαρή σιωνισμό βασικά και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Ας μην είναι χιλιάδες χρόνια αργότερα αυτή η στιγμή της κατάπαυσης των πολέμων και της εμπέδωσης της ειρήνης αλλά γεγονός λίγου χρόνου. Κατά τον προφήτη Μιχαία, 4,3:

Θα μετατρέψουν τα ξίφη σε άροτρα και τα δόρατα σε δρεπάνια... τότε όχι μόνο δε θα υψώσει το όπλο κανένα πια έθνος ενάντια σ' άλλο αλλά θα σταματήσουν κι αυτές ακόμα οι πολεμικές ασκήσεις.
Του ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΦΑΝΗ Καθηγητή Θεολογίας

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στη "ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ" στις 3 Ιουλίου 1986. Όμως η υπόθεση "Ειρήνη" και οι κίνδυνοι που διατρέχει είναι πάντα στην επικαιρότητα και χρειάζεται συνεχή επαγρύπνηση...

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »