Κουβέλι (Κβέλ΄). Κούνια μωρών, φτιαγμένη από κουβέλι μελισσιού, κομμένο στα δυο (εγκάρσια).

Κολόβιο (Κουλόβιου). Πουλόβερ χειροποίητο από προβατίσιο μαλλί.

Τσουράπι (Τσουράπ΄) Πλεχτή κάλτσα, ψηλή ως το γόνατο, αλλά χωρίς πατούσα.

Αντρομύδα. Υφαντή κουβέρτα με πολλά χρώματα και κεντίδια (σχέδια), όλα φτιαγμένα στον αργαλειό.

Μεσάλι. Υφαντό πανί, με το οποίο τύλιγαν τα ψωμιά, για να τα πάνε στο φούρνο.

Πεσκίρι. Υφαντή πετσέτα.

Καταρράχτης. Η καταπακτή που συνέδεε το ανώι με το κατώι.

Κεφαλόσκαλο. Το ψηλότερο πλατύσκαλο.

Κοσόρα. Βαρύ μαχαίρι που έκοβαν μικρά ξύλα.

Κατσόνι. Μαχαίρι με δόντια (περίπου σαν του πριονιού) που έκοβαν πολύ μικρά ξύλα. Επίσης μ' αυτό, μάζευαν τσάι, ρίγανη κλπ.

Αγκωνή. Η γωνία του τζακιού. Στα τζάκια, που η «παραστιά» προεξείχε από τον τοίχο και υπήρχε χώρος ανοιχτός στα πλάγια. Το λέμε και παραγώνι. Επίσης «αγκωνή» λέγαμε και την άκρη του καρβελιού που είχε πολύ «κόρα».

Μπουχαρί. Το μέσα μέρος της καμινάδας, μέχρι την οροφή.

Γάστρα. Έχει σχήμα κώνου. Είναι μεταλλικό κατασκεύασμα. Χρησιμοποιείται για το ψήσιμο φαγητών στο τζάκι.

Σαΐτα. Το ξύλο που έπλαθαν και «άνοιγαν» το ζυμάρι, για να φτιάξουν στη συνέχεια χυλόπιτες ή «φτιαχτά μακαρόνια». Επίσης, σαΐτα λένε και το ξύλινο σύστημα με το οποίο περνούσαν το νήμα στον αργαλειό.

Αδράχτι. Το ξύλο που τυλιγόταν το νήμα, που φτιαχνόταν από το γνέσιμο.

Σφοντύλι. Συμπαγές μικρό ξύλο, που εφαρμοζόταν στο τέλος του αδραχτιού, για να δημιουργεί βάρος και να φέρνει γρήγορα γύρω - γύρω το αδράχτι.

Μπαχάρια. Τα μπαχαρικά γενικώς.

Ρούγα. Η γειτονιά.

Κουρίτι (το) Κουρίτια (τα). Ταϊστρα, ταϊστρες για τα πρόβατα, φτιαγμένη από δύο σανίδες, ενωμένες σε σχήμα v.

Μύτωμα. Το πέρασμα του νήματος μέσα από το μυτάρι πριν την ύφανση, για να δημιουργηθεί το σχέδιο.

Πχέρισμα. Η μορφοποίηση του ζυμαριού σε σχήμα καρβελιού.

Πευκί. Μικρή φλοκάτη, με πιο μικρούς φλόκους, πιο πυκνό νήμα και μονόχρωμη.

Τσεργί. Από τραγίσιο μαλλί, χωρίς φλόκους, με το φυσικό χρώμα της τρίχας.

Κουζόκι. Ζακέτα γυναικεία, υφαντή μάλλινη ή βαμβακερή.

Κοντοτσούραπο. Μικρή, κοντή, πλεχτή κάλτσα.
Γιάννης Γιαννούκος

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »