Έφθασα στο σπίτι από την δουλειά μου, την ίδια ώρα όπως κάθε μεσημέρι. Μέχρι να πλυθώ και να καθίσω να φάω πήγε απογευματάκι. Χορτασμένος από το φαγητό, κάθισα αναπαυτικά στην μπρεζιέρα μου (πολυθρόνα), για να παρακολουθήσω στην τηλεόραση το πρώτο απογευματινό δελτίο ειδήσεων. Είναι η πρώτη 24ωρη εικονική πραγματικότητα που παρακολουθώ. Τις άλλες τις φαντάζομαι.

Εκεί λοιπόν που κάθομαι στην πολυθρόνα μου αναπαυτικά, ακούω από τον τηλεπαρουσιαστή κάποιες παράξενες λέξεις: «Βόμβες με εμπλουτισμένο πλουτώνιο». Αλλο πάλι και αυτό! Μετά τις άγνωστες για το ευρύ κοινό διοξίνες και τις σπογγώδεις εγκεφαλοπάθειες, να πάλι κάτι άγνωστο! Βρε τι πάθαμε! Πάλι στην εγκυκλοπαίδεια θα χωθούμε, για να είμαστε «in» στις συζητήσεις, με τον κοινωνικό μας περίγυρο;

Αφού γίναμε χημικοί με τις διοξίνες και γιατροί με την σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια, θα γίνουμε και πυρηνικοί φυσικοί με ειδικότητα στην ραδιενεργό ιατρική; Εδώ πηγαίνει το «όσο ζει ο άνθρωπος μαθαίνει». Μπορεί βέβαια ο απλός πολίτης να μαθαίνει, αλλά εκείνοι που δεν μαθαίνουν είναι τα μεγάλα κεφάλια της παγκόσμιας εξουσίας, που δεν αναρωτιούνται καν τι είναι αυτό το απεμπλουτισμένο ουράνιο και το εμπλουτισμένο πλουτώνιο.

Όμως σκόπιμα δεν μαθαίνουν, γιατί πιστεύουν ότι όταν δεν ξέρουν, δεν έχουν και καμία ευθύνη. Γιατί πιστεύουν ότι όταν δεν ξέρουν δεν θα πάθουν τίποτα οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα αδέρφια τους. Έχουν την εντύπωση, τα μεγάλα κεφάλια της εξουσίας, της οποιασδήποτε εξουσίας, ότι όταν ρίχνουν τις βόμβες με εμπλουτισμένο ουράνιο, δεν θα πάθει κάτι κάποιος δικός τους άνθρωπος. Είναι σίγουρα λανθασμένη η σκέψη τους.

Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας δεν ήταν αυτοί που ενέκριναν (έριξαν) τις «βόμβες» των εργοστασίων στην περιοχή, βάζοντας στην τσέπη τους αρκετά χρήματα, για την εποχή εκείνη; Αλλά τόσα χρήματα δεν παίρνουμε και εμείς σήμερα, για να γίνουν ακόμη περισσότερες βιομηχανίες; Εμείς βέβαια κατηγορούμε τους παλαιότερους. Εμάς τα παιδιά μας δεν θα μας κατηγορούν, θα μας αναθεματίζουν. Γιατί, για να πούμε ξεκάθαρα τα πράγματα, δεν ενδιαφέρεται κανένας όχι μόνο για τον διπλανό του αλλά ούτε και για τα παιδιά του και την οικογένειά του. Το συμφέρον του αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό του και όλοι οι άλλοι να γίνουν ότι θέλουν. Αυτή είναι ενδόμυχα η σκέψη που περνάει στον καθένα μας. Γιατί μην μου πείτε ότι όταν παίρνουμε τα λεφτά, εξετάζουμε που θα τα επενδύσει ο ιδιοκτήτης. Όχι βέβαια. Αρα όταν δεν γνωρίζουμε δεν έχουμε και ευθύνη;

Όταν λοιπόν κρίνουμε τους παλαιότερους ή ακόμη και τους ΝΑΤΟΪΚΟΥΣ ή και κάποιους άλλους, θα πρέπει να κοιτάζουμε και προς τους εαυτούς μας και να αγγίζουμε λίγο τις συνέπειες από τις διάφορες βόμβες που ρίχνουμε και που θα τις πληρώσουμε και εμείς και τα παιδιά μας. Βόμβες πολιτικές, βόμβες κοινωνικές, βόμβες κατά της προστασίας της υγείας, βόμβες μικρότητας, βόμβες τσαπατσουλιάς και ανοργανωσιάς. Μετά ας φωνάζουμε για όλους τους υπόλοιπους.
Δημήτρης Κουρνόπουλος

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »