Πολλά έχουν ειπωθεί για τη σημερινή κατάσταση της βιομηχανίας τραγουδιών και για την έλλειψη ποιότητας, η οποία παρατηρείται όλο και πιο έντονα. Το στίγμα της εποχής είναι πρόχειρα τραγούδια με ημερομηνία λήξης. Ο στόχος των περισσότερων τραγουδιών είναι οι πωλήσεις και ο εντυπωσιασμός, που ποτέ δεν κρατάει πολύ. Αναζητούμε σήμερα με δυσκολία το καλό ελληνικό τραγούδι. Εκείνο που θα μιλήσει στην καρδιά μας και που θα μπορέσει να σταθεί στο χρόνο.

Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μην επηρεαστεί και ο χώρος του τραγουδιού από τις σημερινές συνθήκες ζωής, όταν μάλιστα «παίζονται» τόσα χρήματα. Οι εξελίξεις τρέχουν και ο κόσμος δεν βρίσκει το χρόνο που χρειάζεται για να αναζητήσει την ποιότητα στη ζωή του. Δεν έχει χρόνο να «αναλύσει» τα πράγματα και προτιμάει συνήθως τους εύκολους ήχους και τους απλούς στίχους που επαναλαμβάνουν κάποια χιλιοειπωμένη καθημερινή φράση.

Δυστυχώς σήμερα δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στην εμφάνιση του καλλιτέχνη και λιγότερη στην ποιότητά του. Μας αρκεί να μας διασκεδάζει με τραγούδια χαμηλού επιπέδου και να μας προσφέρει μια κενή εκτόνωση της στιγμής που μπορεί να την πει κανείς διασκέδαση μα όχι ψυχαγωγία.

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες δεν είναι αυθεντικοί. Ένα καλό σώμα, μια μέτρια και πολλές φορές ανύπαρκτη φωνή, ένας καλός manager, ένας στυλίστας και μια δισκογραφική είναι όλα όσα χρειάζονται για να «κατασκευαστεί» ένας καλλιτέχνης.

Η φωνή του καλλιτέχνη, σχεδόν πάντα αλλοιώνεται από τα μηχανήματα ώστε να ακούγεται καλύτερη απ΄ ότι είναι και χωρίς την παραμικρή ατέλεια, τόσο που συχνά παραμορφώνεται και δεν μοιάζει με την πραγματική. Τη θλιβερή πραγματικότητα διαπιστώνουμε όταν έρθει η στιγμή να ακούσουμε τον καλλιτέχνη ζωντανά.

Ειδικοί στυλίστες φτιάχνουν την εικόνα του καλλιτέχνη σύμφωνα με την εκάστοτε μόδα και ακολουθούν μια δοκιμασμένη συνταγή επιτυχίας που πουλάει. Υπάρχουν πολλές φθηνές απομιμήσεις τραγουδιστών. Οι μάνατζερ σίγουρα οδηγούν τον καλλιτέχνη στην επιτυχία, πρόκειται όμως για μια επιτυχία προσωρινή αφού ο καλλιτέχνης χάνει την προσωπική του σφραγίδα και καταδικάζεται στην σύντομη λήθη.

Οι περισσότεροι καλλιτέχνες έχουν ξεχάσει ότι για την επιτυχία απαιτείται μια διαφορετική λάμψη που βγαίνει από μέσα και στηρίζονται στην ψεύτικη λάμψη που τους δίνουν τα φώτα και τα εντυπωσιακά ρούχα. Αυτή η ψεύτικη λάμψη δεν αρκεί για να παραμείνουν για πολύ στο χώρο. Πόσα είδωλα δεν μεσουράνησαν για λίγο και μετά ξεχάστηκαν; Το μόνο που μένει από την επιτυχία τους είναι τα ξεχασμένα cd στις δισκοθήκες όσων τα αγόρασαν, για να τα βαρεθούν μέσα σε ένα μήνα. Είναι εύκολο, με τα οπτικοακουστικά μέσα που υπάρχουν, να κερδίσει κανείς κάποια στιγμή την επιτυχία, μα είναι τρομερά δύσκολο να παραμείνει σε έναν τόσο απαιτητικό χώρο που οι εξελίξεις είναι τόσο ραγδαίες.

Οι στίχοι συνήθως δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο νόημα και μοιάζουν με μπαλόνια, καταδικασμένα να ξεφουσκώσουν μετά από λίγο καιρό. Πολλές φορές μοιάζουν μεταξύ τους και οι πρωτοτυπίες είναι σπάνιες. Στίχοι και ρυθμός συνεχώς αναπαράγονται. Κι εδώ επικρατεί έντονα η μίμηση.

Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το κέρδος. Η μουσική βιομηχανία απαιτεί μεγάλες πωλήσεις. Η ίδια προωθεί τους καλλιτέχνες οι οποίοι ερμηνεύουν εποχιακά σουξέ γιατί φέρνουν κέρδη και επιπλέον ξεχνιούνται αρκετά σύντομα ώστε ο πελάτης να αγοράσει και την επόμενη επιτυχία. Προωθείται η επιτυχία που θα ξεχαστεί γρήγορα για να έρθει η επόμενη και να ξαναπουλήσει το ίδιο. Η πραγματικότητα είναι θλιβερή. Οι αυθεντικοί και ποιοτικοί καλλιτέχνες δεν «χωράνε» στη μουσική βιομηχανία. Τους απομακρύνει το ίδιο το σύστημα και μένουν στην αφάνεια. Ο λόγος; Απλά είναι ασύμφοροι.

Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως τα καλά τραγούδια μένουν και αντέχουν στο χρόνο, όσο γρήγοροι και αν είναι οι ρυθμοί της ζωής. Υπάρχουν ποιοτικές φωνές που έχουν παραμείνει. Υπάρχουν οι ποιοτικοί καλλιτέχνες που επιλέγουν να μιλούν σπάνια, να μη δημιουργούν σκόπιμα μύθο γύρω τους και να μην δίνουν τροφή στα περιοδικά δημιουργώντας σκάνδαλα ή παίρνοντας μέρος σε αυτά. Ο δρόμος που ακολούθησαν εκείνοι ήταν πιο δύσκολος και πιο κουραστικός μα είναι αυτός που οδηγεί στην αιωνιότητα. Είναι πλέον σίγουροι ότι δεν μπορεί κανείς να τους σβήσει από την ιστορία του τραγουδιού.

Ο τρόπος αντίδρασής μας στη σημερινή θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει το τραγούδι είναι η αναζήτηση της ποιότητας. Είναι ανάγκη να αναζητούμε την ποιότητα στα ακούσματά μας γιατί η μουσική είναι η ίδια η ζωή. Είναι ένας από τους ανώτερους τρόπους έκφρασης, ένα πραγματικό δώρο για τον άνθρωπο. Η ποιοτική μουσική μας ψυχαγωγεί και μας ταξιδεύει σε όλες τις εποχές.

Δεν πρέπει να απορρίπτουμε κανένα είδος μουσικής γιατί σε κάθε είδος υπάρχουν τα τραγούδια που αξίζουν μα και αυτά που δεν αξίζουν. Οι διαφορές των ήχων δεν είναι τόσο μεγάλες αν σκεφτεί κανείς πως τα συναισθήματα είναι τα ίδια και οι άνθρωποι κάθε εποχής και νοοτροπίας έχουν τα ίδια μεράκια και τους ίδιους καημούς.

Πριν από καιρό άκουσα ένα πολύ καλό τραγούδι της χέβι μέταλ με εκτέλεση σε κλασική μουσική. Το αποτέλεσμα ήταν μαγευτικό. Η δύναμη του ρυθμού της χέβι μέταλ ήταν τόσο καλά δεμένη με τη γαλήνη των ήχων της κλασικής μουσικής, που με έκανε να σκεφτώ ότι τελικά κάθε είδος μουσικής είναι ένας διαφορετικός τρόπος να εκφράσει κανείς τα συναισθήματά του και να υμνήσει τη ζωή. Όσο απαισιόδοξα και αν φαίνονται σήμερα τα πράγματα, υπάρχει η ελπίδα στις παρέες των νέων παιδιών που, με τους ήχους μιας κιθάρας, σχηματίζουν συχνά συντροφιές και τραγουδούν σκοπούς παλιούς μα και καινούριους. Τραγούδια αιώνια, περιουσία του ανθρώπου, που θα μείνει και για τις επόμενες γενιές.
Ευαγγελία Σουρτζή

«  Προηγούμενo άρθρo	Επόμενo άρθρo  »