Η Αυλίδα και τα προβλήματά της

Η Αυλίδα του Ομήρου, της Ιφιγένειας, του Ευριπίδη, της Αρτεμης. Πριν χιλιάδες χρόνια έγινε ο μοναδικός τόπος που συγκέντρωσε όλους τους Έλληνες σε κοινό αγώνα. Ο τόπος που έρεε γάργαρο νερό, η κατάφυτη από πεύκα και κέδρους Αυλίδα που στη θάλασσά της κράτησε τους Αχαιούς όλους. Τόπος ευλογημένος και ιερός. Με ανθρώπους που έζησαν στους αιώνες μοχθώντας γι' αυτόν.

Όμως τα προβλήματα της σύγχρονης εποχής με την άναρχη ανάπτυξη έφεραν και στον τόπο μας μια σειρά προβλήματα που πρέπει να λυθούν για να πάρει η Αυλίδα τη θέση που της ανήκει σ' ένα κόσμο που αλλάζει και πρέπει να γίνει καλύτερος. Αυτά δεν είναι λίγα και πρέπει να τονιστούν.

Ποιος τολμά να κολυμπήσει χωρίς φόβο στις παραλίες μας; Πού αλλού μια τόσο κλειστή θάλασσα, όπως αυτή, φιλοξενεί τόσες βιομηχανίες; Αραγε πόση τσιμεντόσκονη αναπνέουμε εμείς και τα παιδιά μας τόσα χρόνια; Πόσοι από εμάς δεν είδαμε τα βυτία να ρίχνουν στη θάλασσα τα λύματα της Χαλκίδας αντί να πηγαίνουν στο βιολογικό καθαρισμό; Με πόσα «χρώματα» βάφεται η θάλασσα δίπλα στο ναυπηγείο;

Σε άλλα μέρη όπως στο Σαρωνικό και στην Ελευσίνα με περισσότερα εργοστάσια η θάλασσα καθάρισε χωρίς να χάσουν τις δουλειές τους οι εργαζόμενοι. Εδώ γιατί όχι; Κι όταν κάποιος αποφασίσει να φτάσει στις παραλίες μας, βρίσκει πάγκους χαλασμένους και ομπρέλες λιγοστές και διαλυμένες, ενώ ο καθαρισμός τους αργεί και επιτείνει την άσχημη εικόνα.

Το εργοστάσιο του Μαλαματίνα ρίχνει λύματα στη γύρω περιοχή, ενώ τα μπάζα πίσω από το Φάρο συσσωρεύονται σε μικρούς λόφους. Αξίζει άραγε μια τέτοια μεταχείριση μια τόσο όμορφη περιοχή; Πότε επιτέλους θα αποκτήσουν αξιόλογες και μεγάλες μαρίνες το Βαθύ, ο Φάρος και η Παραλία;

Η γη της Αυλίδας δεν υποφέρει μόνο στις παραλίες της. Μια σειρά προβλήματα θα βρούμε αν κοιτάξουμε στη γύρω περιοχή. Τα λύματα της ΕΛΚΕΠΕ ρίχνονται στο χώμα με συνέπεια την καταστροφή του εδάφους και τη μόλυνση των υπόγειων υδάτων.

Τα περισσότερα ρέματα έκλεισαν από μπάζα και χόρτα χωρίς να γίνει μάθημα η καταστροφή από προηγούμενες πλημμύρες. Αλλά και σε πολλά οικόπεδα ρίχνονται μπάζα ή σκουπίδια και κάνουν την εικόνα τραγική. Ακόμα και δίπλα σε εκκλησίες βλέπεις την ίδια κατάσταση.

Πολλοί δρόμοι είναι κλειστοί. Δρόμοι που δείχνουν οι χάρτες ή ανοίχτηκα πριν από χρόνια, τώρα είναι ανύπαρκτοι αφού μπαζώθηκαν ή οργώθηκαν.

Οι κάδοι των απορριμμάτων δεν είναι σωστά κατανεμημένοι, ενώ τα απορριμματοφόρα, τα οποία δεν επαρκούν, αργούν ή καθαρίζουν επιλεκτικά.

Πως όμως να αναπτυχθεί ένας δήμος όταν μέχρι σήμερα περιοχές με οικιστική ανάπτυξη όπως το Βαθύ, ο Φάρος και η Παραλία παραμένουν χωρίς σχέδιο πόλης;

Είναι άραγε λύση η μεταφορά των λυμάτων της Αυλίδας με βυτία ή πρέπει επιτέλους να ατασκευαστεί αποχετευτικό δίκτυο; Πότε θα σταματήσουν οι παράνομες συνδέσεις πολλών σπιτιών με σωλήνες που ρίχνουν απόβλητα στους αγωγούς των όμβριων; Τα παιδιά μας και η γη μας είναι αυτά που κινδυνεύουν από τέτοιες ενέργειες. Όσο αφορά στο δίκτυο ύδρευσης είναι τόσο παλιό που μαζί με το νερό δεν είναι λίγες οι φορές που η σκουριά ή άλλα βλαβερά στοιχεία κάνουν την εμφάνισή τους στο ποτήρι μας.

Όταν το πράσινο της Αυλίδας κάηκε, γιατί δεν έγινε 100% αναδάσωση; Γιατί οι αεροφωτογραφίες και οι χάρτες του Δασαρχείου δείχνουν μια καταπράσινη Αυλίδα και σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της είναι γυμνό; Πότε θα αρχίσει η ουσιαστική δεντροφύτευση για να ξαναγίνει η περιοχή μας καταπράσινη; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο λόφος της Παραλίας που αντί να δεντροφυτευτεί, οργώθηκε. Οι παιδικές χαρές είναι λεηλατημένες, ενώ οι πάγκοι είναι σπασμένοι.

Τα νεκροταφεία είναι γεμάτα σκουπίδια. Το νερό δεν τρέχει και όπου υπάρχει σε δοχεία είναι γεμάτα σφήκες. Όσο κι αν είναι μακάβριο δεν πρέπει να μπει μια τάξη κι εκεί που βρίσκονται οι πρόγονοί μας; Είναι αναγκαίο ο δήμος να αγοράσει μια δική του νεκροφόρα. Ρώτησαν ποτέ πόσο κοστίζουν τα έξοδα μια κηδείας;

Στο άσυλο ανιάτων οι άνθρωποι ζουν σε κακές συνθήκες. Έχουν κι αυτοί δικαίωμα στη ζωή, μια βόλτα με ένα αναπηρικό καροτσάκι στην παραλία.

Στο Βαθύ ο δρόμος Σχηματαρίου - Χαλκίδας έχει αφήσει επάνω του νεκρούς και τραυματίες. Τα φανάρια είναι μια λύση που δεν επαρκεί ιδιαίτερα όταν τα Σαββατοκύριακα φροντίζουν να μη λειτουργούν σε βάρος των κατοίκων της Αυλίδας. Πόσο μεγάλη άραγε είναι η πίεση στους κρατικούς φορείς να φύγει επιτέλους ο δρόμος που χώρισε το χωριό σε δύο μέρη και ταλαιπωρεί χιλιάδες ανθρώπους;

Ο πλανήτης ολόκληρος μαθαίνει για την Αυλίδα στον Όμηρο, στους τραγικούς μας ποιητές, στον Στράβωνα και σε τόσα άλλα κείμενα. Αξίζει τέτοια τύχη ο ναός της Αρτεμης, όταν είναι αδύνατο να φτάσει ένα λεωφορείο με επισκέπτες στο χώρο; Κι αν φτάσει, βρίσκει το χώρο κλειστό και πρέπει να ειδοποιήσει την αρμόδια υπάλληλο από το αρχαιολογικό μουσείο για να του ανοίξει.

Πότε επιτέλους θα φυσήξει ούριος άνεμος στον τόπο μας. Όχι για εκστρατεία αλλά για την πρόοδο και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της Αυλίδας μας;
Λουκάς Μισδράκος